22.09.2009

Bayram'da...

"Bu bayramda kimseler yok, bize çok gelen giden olmaz neden bu kadar fazla şey hazırlıyorsun... Hiçbiri bitmeyecek, kalacak herşey " dedim anneme... İstanbul dışında birçok kişi, o yüzden de biz bize geçecek diye düşündüm... İlk bayramımızdı bu, sensiz... Önce sana geldik, ilk seninle bayramlaştık... Çiçeklerle bezedim heryeri... Biliyorum çok hoşuna gitmiştir... Daha eve dönerken, yolda telefon geldi kapıdayız diye.... Ve o dakikadan 1 saat öncesine kadar dostlarımız, akrabalarımız, sevdiklerimiz daha da önemlisi seni seven insanlar bizi yalnız bırakmadı... Anneme fazla bunlar diye söylendiğim herşey ilk günün akşamı bitmişti... Gelemeyen birçok kişi ise telefonla aradı, yalnız olmadığımızı, bizi düşündüklerini hissettirdiler... Ahh canımın içi, tüm bunlar senin bıraktıkların bize...
Öte yandan yiğenlerinden biri değil gelmek aramak zahmetine bile katlanmadı... Sen o'nu tahmin edersin...
Boşvereyim değil mi... Senin tam bu noktada diyeceğin şeyi biliyorum... " ....'ne vur" ;))) Bende vurdum gitti...
Gittikçe iyi olacağız, sen sakın endişelenme... Daha önce de dediğim gibi acımızla yaşamaya alışacağız... Zor olsada... Şu anda sıkıntımız olan, çözmemiz gereken konuyu tahmin ediyorsun.. Anneme endişelenme diyorum ama endişelenmemek mümkün değil... Ama biliyorum ki yakında çözeceğim bunu.. Sen yeter ki rahat ol...

1 yorum:

Neshela dedi ki...

Ben 11 yıl önce babamı kaybetiğimde, Yahya Kemal'in Sessiz Gemi şiirini okumak çok iyi gelirdi... Belki seni de rahatlatır...

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden